Улар уч киши эдилар. Қишлоқнинг кунгай тарафидаги қирда одатдагидек ичиб ўтиришарди. Бир пайт улардан бири шу томонга келаётган қиз болани кўриб шерикларига луқма ташлади: Жа-а, кетворганмикан?! Шериклар ичкиликдан қизарган кўзларини қизга тикишди. Дархақиқат, улар томонга қадди-қомати келишган, бошидаги қизил дуррачаси елкасига осилиб тушган бир қиз келаётган эди. ⠠ Оёқларига қара, бир кечаси учун бутун умрингни садқа қилсанг арзийди, ⠠ деди у яна кўзларини сузиб. ⠠ Тур, бирортанг ташлансанг-чи! Унинг гапларидан шерикларининг эхтирослари жунбушга келди. Қиз эса тоборауларга яқинлашиб келмоқда эди. ⠠ Ох... ох... қани эди уни... Унинг оғзидаги оғзида, бўғзидаги бўғзида қолди. Чункиуларнинг шундоққина яқинига келиб қолган қиз, ␐ох⠠ ураётган ошиққа қараб: Дадажон, уйга мехмон келди. Сизни сўрашяпти, деди.